1. Tekstil sektöründe vizyon ve strateji eksikliği var. Bu nedenle, sektördeki bir çok işletme gelecek konusunda kararsız. Strateji belirleme konusunda işletmelere devletin, ticaret sanayi odalarının, üniversitelerin, ihracatçı birliklerinin yardımı ve katkısı gerekli.

2. Çin tekstilinin aşırı,acımasız ve haksız rekabeti çok önemli bir sorundur. Türkiye,Özellikle tekstil ürünlerinde Çin ile rekabet etmek zorundadır. Gerekli önlemler alınmaz ise, bir çok işletme kapanacaktır.

3. Yurt dışındaki rakiplere göre; enerji, doğal gaz, işçilik, vergi, sigorta gibi temel girdiler ülkemizde oldukça yüksektir.

4. Diğer ihracatçılar gibi tekstilciler de kur riski ile karşı karşıyadır. Son üç yıldır, kurlardaki düşüş tekstil ihracatçılarının rekabet şansını azaltmıştır. Buna karşın, asgari ücret son üç yılda % 117 artmıştır.

5. Maalesef ülkemizde sağlıklı bir sanayi envanteri bulunmamaktadır.

6.Tekstil, sektöründe Kayıt dışı çalışan işletmeler, rekabet ortamının bozulmasına, makine parkının bilinmemesine, istihdam bilgilerinin yetersizliğine neden olmaktadır. Yetersiz bilgiler, geleceğe ilişkin doğru tahminler yapılmasına imkan vermemektedir.

7. Ülkemizde işsizlik çok ciddi boyutlarda olmasına karşın, tekstil sektöründe nitelikli eleman yetersizliği söz konusudur. Bu sektörde de üniversite sanayi işbirliği gerçekleştirilememektedir.

8. Sektörün sorunu, tasarım yapamamak, marka olamamak ve moda yaratamamaktır.

9.Tekstil şirketleri bir araya gelip sorunlarını ilgililere iletmemekte ve hareket edememektedirler. Birlikte dile getirilemeyen sorunlar,ilgili kurumlar tarafından da dikkate alınmamaktadır.

10.Sektördeki firmalar arasında dayanışma yoktur, aynı müşterileri karşısında anlamsız bir rekabet söz konusudur.

11.Tekstil firmaları çalışanlarına gereken yatırımı yapmamaktadır.

12.Tekstilde Ar-Ge yatırımları yeterince yapılmamakta, yapılan Ar-Ge yatırımları için yeterli kaynak ve destek verilmemektedir.

13.Yabancı yatırımlar yeterince teşvik edilmemekte ve yatırım iklimi sağlanmamaktadır. Bu nedenle yabancı yatırımcılar ülkemize gelmemektedir. Aynı şekilde yabancı tasarımcıların ülkemize gelmesi teşvik edilmemekte ve onlar için gerekli çalışma ortamı sağlanamamaktadır.

14.Türkiye'de konfeksiyonda çalışan işçi saat ücreti: 1,18 dolar, Çin'de konfeksiyonda çalışan işçi saat ücreti: 0,35 dolar. Türkiye'de enerji kilovat maliyeti: 8,5 sent, Çin'de 1,5 - 2 sent. Bu durumun nazara alınarak Türkiyedeki enerji maliyetleri ile işci maliyetlerinin azaltılma tedbirlerinin alınması gerekir.